Mojácar
3 redenen waarom ik hier nooit zal weggaan
Mojácar: 3 redenen waarom ik hier nooit zal weggaan en waarom jij hier zeker je vakantie moet doorbrengen
Mojácar hoog op zijn heuvel. Mojácar met al zijn witte huisjes die zich rond die heuvel lijken te wikkelen. Mojácar met zijn smalle en steile steegjes en zijn labyrintische bouw. Dit plaatsje is adembenemend!
Niet alleen de toeristen vinden dat, maar de lokale bevolking ook. Het is dus niet verwonderlijk dat dit dorpje aan de “Levante Almeriense” jaar na jaar voor zijn schoonheid wordt bekroond. De witte dorpen van Andalusië staan alom bekend om hun schoonheid, maar het schilderachtige Mojácar Pueblo slaagt er met zijn bijzondere charme telkens opnieuw in om de anderen te overtreffen.
Mojácar, dat pittoreske oude dorpje nodigt uit om je hier te vestigen. En als dat je niet genoeg overtuigt, dan zijn er vlakbij de prachtige zandstranden van Mojácar Playa. Het glooiende landschap lijkt het water liefdevol te willen omarmen en te beschermen. Prachtig! En dan zouden we nog bijna het weer in Mojácar vergeten. Op een paar uitzonderingen na is het weer aan de Costa de Almería altijd fantastisch en het klimaat mild, zelfs in de winter. Dat is te danken aan de ligging tussen de Costa Tropical (tropische kust bij Motril) en de Costa Calida (warme kust) bij Mazarrón. Optimale randvoorwaarden dus.
Ben je overtuigd van Mojácar als vakantieoord? Dan zijn er nog 3 dingen die dit plaatsje heel bijzonder maken. Zo zeer zelfs dat je hier wel zou willen wonen en nooit meer weggaan.
De eerste reden om voor altijd en eeuwig in Mojácar te blijven:
het Andalusische land en zijn mensen
Ze heten María, José, Elia, Ester, de andere María, Juan, Pedro en Pablo. En ze staan voor de hartelijkste en behulpzaamste mensen die je in je leven maar kan ontmoeten. Aan hen hebben we het te danken dat onze emigratie naar Andalusië zo soepel is verlopen.
Ik zou zeggen dat de mensen hier over het algemeen minder wispelturig zijn. Niet alleen in materiële zin, maar ook in hun manier om eensgezind te denken. Aan individualisme hechten ze hier niet zoveel belang.
En wat meer is, ze hebben een benijdenswaardig talent om niet op te geven. Daar neem ik mijn hoed (pardon, mijn sombrero) voor af! Neem nu de voorbije 2 jaren met de economische crisis en corona. Ze waren nog maar net aan de dreiging van ziekte of faillissement ontsnapt, of ze zetten hun schouders alweer recht en zeiden krachtig: “Anda! Vamonos!” Alsof er niets gebeurd was, gingen ze gewoon weer aan de slag. Dat doen ze altijd zo en desnoods beginnen ze zelfs helemaal van voren af aan.
En je zal ze niet snel horen klagen; volgens hen heeft dat toch geen zin. Zeker, het kan soms slecht gaan, maar zolang iedereen in leven is en er genoeg eten en wijn op tafel staat, is alles in orde. Dan wordt er gevierd, gelachen, gediscussieerd en gewoon genoten van het leven. Zijn er toch momenten dat ze het echt te zwaar hebben en dat ze een potje willen huilen of jammeren, dan doen ze dat achter gesloten deuren. In het openbaar zie je dat zelden tot nooit gebeuren; daar schiet je toch niets mee op, vinden ze.
Een ander punt dat voor ons noorderlingen hier in Andalusië echt opvalt, is de enorme hechtheid van de gemeenschap. Waarom is dat zo? Misschien heeft het te maken met de geschiedenis of mogelijk is het een laat effect van Franco’s dictatuur. Het gevolg is in elk geval dat het algemeen welzijn in principe op de eerste plaats komt. Carsten en ik konden dat bijvoorbeeld goed zien na de economische crisis en tijdens de pandemie.
In dit verband schiet me een grappige anekdote te binnen: over de kerstloterij. In ons gezin koos iedereen een ander nummer; dat vergroot tenslotte de winkans. Welnu, in Spanje kopen alle familieleden – zelfs hele dorpen – loten met hetzelfde nummer. Waarom doen ze dat? Het is vrij simpel: ofwel wint er niemand ofwel wint iedereen.
Zo zie je maar hoe verschillend de culturen zijn, zelfs binnen Europa 🙂 . En dat is maar één klein voorbeeld van Andalusië en zijn inwoners. Eigenlijk heb ik een grote voorraad aan anekdotes over dit bijzondere volk. Heb ik je nieuwsgierig gemaakt? Ik deel die verhalen graag met je tijdens een glas cava op ons terras 😉
Hoe dan ook, om het voor mij samen te vatten, de top 1 reden waarom ik nergens anders meer wil wonen, is definitief: de mensen.
Eten, drinken, fiesta, eten drinken, fiesta, en ga zo maar door … Almería is een paradijs voor fijnproevers
Overal in de autonome regio Andalusië vind je goede eet- en drinkgelegenheden, en elke provincie staat bekend om zijn eigen specialiteit. Neem bijvoorbeeld de sherry uit Jerez, de unieke Ibérico ham uit Huelva of de beroemde olijfolie uit Jaén.
Almería heeft echter nog veel meer te bieden; niet voor niets wordt dit gebied de “groentetuin van Europa” genoemd. Er is bijna geen groente die hier niet wordt verbouwd. Bovendien oogst men hier op grote schaal fruit zoals citrusvruchten, meloenen en granaatappels. Tenslotte kom je hier als liefhebber van amandelen ook ruimschoots aan je trekken.
Maar de echte blikvanger is en blijft de tomaat. Op geen andere plek ter wereld bieden ze zoveel verschillende soorten tomaten. En elke tomatensoort heeft zijn eigen typische smaak en dus een specifiek doel in de keuken. De tomaten die in een gazpacho gaan, zijn niet dezelfde als deze voor een salade. Het is maar dat je het weet.
En dan is er nog het voortreffelijke vlees! Of het nu van het lam, de geit of het Ibérico-varken is: het is allemaal pure poëzie. Misschien heb je dit vlees al gegeten in je eigen land, en vind je het eigenlijk niets bijzonders. Maar hier smaakt het heel anders en goddelijk.
Hoe zit het met vis? Eigenlijk is dat een overbodige vraag. De zee ligt op slechts 5 minuten afstand, en het krioelt er van de beste inktvis, vele lokale rotsvissen en de gambas rojas de Garrucha, die in heel Spanje populair zijn. En al dat heerlijks wordt gevangen vlakbij onze Cortijo. We hoeven maar de weg op te rijden naar het naburige dorp.
In ons e-book vind je nog veel meer interessante, grappige en vooral smakelijke feiten.
Of het nu cava, sherry, wijn, gin, vermouth of brandy is … een Spanjaard zegt meestal geen nee tegen een glaasje (en ik ook niet). Een lekkere maaltijd met vrienden of familie zonder een bijpassende drank is gewoon onvoorstelbaar. Dat zegt zo ongeveer alles!
Maar weet je wat het summum van genot is? Een glas sherry vergezeld van een stuk botermalse Polvorones of Mantecados. Dat is een gebak dat typisch met Kerstmis in Almería wordt geserveerd. Als je dat één maal hebt geproefd, ga je nooit meer verlangen naar de in Vlaanderen zo traditionele kerststronk! 😉
Nu ik erover nadenk, er is één ding dat de Spaanse gusto als geen ander beschrijft: de ontelbare spectaculaire feesten in het hele land. Daar komen mensen samen om te lachen, te dansen of gewoon van het leven te genieten! Zelfs een ontmoeting met vrienden, gepland als een lunchmaaltijd, mondt bijna altijd uit in een kleine fiesta. Als geboren Rijnlandse krijg ik hier zeker waar voor mijn geld 🙂 .
Onze gasten horen me vaak zeggen dat Andalusië en het Rijnland zielsverwanten zijn: we zijn luidruchtig, we houden van eten en drinken, en we zijn ongelooflijk innemend.
Mojácar, het dorp tussen de zee en de bergen
Er zijn niet veel regio’s in Europa waar de bergen direct uit de zee oprijzen. Of je nu gaat mountainbiken, paragliden of klimmen in de bergen, wandelen, golfen, racefietsen in het laagland, of je zoekt een uitdaging in zee zoals duiken, kanoën of kitesurfen. Het aanbod aan activiteiten is enorm, en je kan alles doen onder de zon die 3.000 uur per jaar op je schijnt. Niet slecht hé?
Wil je trouwens een geheimpje weten? In het naburige stadje Garrucha kan je gaan flyboarden. En dat is iets wat ik volgend jaar echt wil gaan doen. Je weet wel, uit je comfort zone stappen … dat soort dingen … Wat me hier steeds weer verbaast, is dat het landschap je hier de ruimte geeft om zoveel geweldige dingen te doen.
En telkens wanneer ik thuiskom van het strand of het dorp, sta ik weer versteld bij het zien van ons huis en de heuvels op de achtergrond. Bij het vallen van de avond staar ik in bewondering naar de Sierra Cabrera, die met de seizoenen mee verandert. Of ik draai me naar de Sierra María/Los Velez of de Sierra de los Filabres en zie de bergen, het blauw van de lucht en de zee. Voor zoveel pracht sta ik met stomheid geslagen en dan weerklinkt van overal het getsjirp van de boomkrekels. Ik adem diep de frisse licht in met zijn subtiel parfum van jasmijn. Dat komt van de Galán de noche struik met zijn bloemetjes die pas opengaan wanneer het donker wordt. Op zo’n moment weet ik dat ik daar nooit genoeg van zal krijgen.
Het ultieme recept tegen zorgen
Ik ben echt “verslaafd” aan onze streek. Vooral op de dagen dat we naar het strand gaan, naar Mojácar Playa. Dat zijn trouwens stranddagen in de waarste zin van het woord! Omdat we hier heerlijk kunnen eten in een Chiringuito (strandbar), maar ook omdat we in de zon kunnen liggen, zwemmen en wat lezen; dat soort dingen. Twee uur op het strand en ik voel me als een nieuwe vrouw, alsof ik een hele week vakantie heb genoten.
Ben ik dan nooit eens slecht gehumeurd of zelfs gefrustreerd? Oh ja, die momenten heb ik ook af en toe. Maar zodra ik in zee spring, door de golven zwem en vanuit het water naar de zon knipper, is alles vergeven en vergeten. Mijn geheim? Ik zeg altijd hardop wat me dwars zit en “vraag” de zee om het met de volgende golf weg te spoelen. En weet je wat? Wanneer ik uit het water stap (toegegeven, niet zo sexy als Halle Berry in Die Another Day), is het probleem verdwenen 🙂 . Voor jou werkt dat geheimpje vast ook wel. Je moet het maar eens proberen.
Dan een beetje verse vis en een gekoeld glas witte wijn, vergezeld van de gekoelde jazzklanken bij Aku-Aku (onze favoriete chiringuito) – de snelste psychotherapie ter wereld ❤️
Dus, ik moet zeggen, hier in Mojácar woon ik in een betoverend mooie omgeving vol ongerepte natuur. Ik geniet van heerlijk eten en nog lekkerdere wijn en dat alles met schitterend weer het hele jaar door. Beter kan het niet worden als je het mij vraagt, en daarom zal ik deze prachtige plek nooit de rug toekeren.
Met dit in gedachten klink ik samen met jullie op nog vele jaren zorgeloos leven in Mojácar. En als we elkaar hier in de Cortijo weerzien, zal ik jullie zeker vertellen waarom dit zoveel beter is dan Frankrijk, wat tenslotte het oorspronkelijke idee was.